Myślenie, uczucia i wola

Myślenie, uczucia i wola to trzy obszary, na których skupia się pedagogika waldorfska. Jej głównym założeniem jest postawienie w wychowaniu na wszechstronny rozwój dziecka. Według jej twórcy Rudolfa Steinera człowiek składa się z ciała, ducha i jaźni i wszystkie te sfery należy rozwijać, aby wychować świadomego człowieka.

Rudolf Steiner – pedagogika waldorfska

Opisywany nurt w edukacji miał swój początek w 1919, kiedy to w szkole otwartej w Stuttgarcie dla dzieci robotników z zakładów tytoniowych Waldorf-Astoria Rudolf Steiner rozpoczął wdrażanie swoich pomysłów. W nauczaniu kładł największy nacisk na indywidualizm i wolność dziecka. Mówił:

„Człowiek jest podmiotem ciała, psychiki i ducha, żyjącym w nierozerwalnym związku ze środowiskiem społecznym i ekologicznym. Wchodząc w interakcje z tym środowiskiem zdobywa swoją tożsamość”

Pedagogika waldorfska (nazywana także steinerowską) opiera się na wspieraniu rozwoju dziecka i postrzeganiu tego procesu jako całościowy.

Jak naucza pedagogika waldorfska?

Dzieci nauczane według pomysłu Steinera nie korzystają z podręczników, a za swoje wyniki w nauce nie otrzymują ocen. System nauki opiera się na edukacji zintegrowanej. Dzieci uczą się trybem epokowym, który zakłada, że w czasie dwóch-czterech tygodni zajmują się jednym przedmiotem, na przykład matematyką. To pozwala na głębokie wnikanie w dany temat oraz dogłębne poszerzanie wiedzy dziecka.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pedagogika_waldorfska